เมื่อเวลา 09.30 น.วันที่ 19 พ.ค.65 ที่ วัดธาตุพระอารามหลวง อ.เมือง จ.ขอนแก่น นางสิริพร จังตระกุล ประธานแม่บ้านมหาดไทย จังหวัดขอนแก่น,นางสาวธนียา นัยพินิจ รองผู้ว่าราชการจังหวัดขอนแก่น,นางวิมล คซินหักษ ประธานมูลนิธิบอยส์ทาวน์ ประเทศไทย พร้อมคณะ ร่วมทอดผ้าป่าเพื่อ การศึกษา มูลนิธิบอยส์ทาวน์ ประเทศไทย ให้กับเยาวชนชายในรอยเท้าแห่งประเทศไทยเพื่อให้ได้รับการศึกษา ซึ่งจากสถานการณ์โควิด-19 ส่งผลให้เยาวชน หลุดออกจากระบบการศึกษา มีอัตราเพิ่มขึ้น โดยมี พระโสภณพัฒนบัณฑิต รศ.ตร. เจ้าอาวาสวัดธาตุ พระอารามหลวง เป็นประธานฝ่ายสงฆ์ มียอดเงินจากการทอดผ้าป่าในวันนี้ รวมเป็นเงิน 3,476,858บาท
สำหรับ มูลนิธิบอยส์ทาวน์ ประเทศไทย ตั้งอยู่ที่อำเภอน้ำพอง จังหวัดขอนแก่น ทำหน้าที่ดูแล บ้าน BoysTown ซึ่งก่อตั้งเมื่อมี 2532 หรือเมื่อ 33 ปีก่อน เพื่อให้โอกาสทางการศึกษา ด้วยการรับเยาวชนชาย ทั้งในและนอกพื้นที่จังหวัดขอนแก่น ที่ผู้ปกครองไม่สามารถส่งให้เรียนต่อ หลังจบการศึกษาภาคบังคับ ในชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 แล้ว ในเข้ามาพักอาศัย เพื่อเรียนหนังสือระดับมัธยม ปีที่ 1 ถึง 6 (ตลอด 6 ปี) ดูแลเรื่องอาหารการกิน ที่พัก ค่าเล่าเรียน ตามความจำเป็นแบบพอเพียง
“โดยคุณ Joe Human ผู้ก่อตั้ง Boystown ในประเทศไทย ได้มอบทุนบริจาคประเดิมในการก่อตั้ง เมื่อปี 2532 บนเนื้อที่ราว 30 ไร่ ตั้งอยู่ที่ตำบลหนองกุง อำเภอน้ำพอง โดยในต่างประเทศได้มีการจัดตั้งมูลนิธิในลักษณะนี้และบรรจุเป็นเงินบริจาคทุกปีจากกิจการของตนเองในประเทศอังกฤษ และสโมสรโรตารีในประเทศไทย ช่วยกันระดมทุนมาช่วยสนับสนุนในเวลาต่อมา ซึ่งรับเด็กชายอายุ 12-18 ปี เป็นวัยเรียนชั้นมัธยมต้น จนถึงมัธยมปลาย รับมาจากทั่วภาคอีสาน เป็นเด็กกำพร้า-ไม่มีพ่อแม่, เด็กยากจน ที่จบการศึกษาภาคบังคับ ชั้นประถมศึกษาปีที่หก ให้มีโอกาสเรียนต่อ จนจบชั้นมัธยมปลาย และก้าวสู่การเรียนในระดับที่สูงขึ้น ตามความสามารถ”
เพื่อให้เป็น “บ้าน” ให้เด็กๆได้พักพิง มีที่นอน มีโอกาสไปโรงเรียน 2 แห่งที่จัดไว้ให้ คือ โรงเรียนชุมชนหนองกุง และโรงเรียนน้ำพองศึกษา มีการจัดระเบียบของบ้าน มีการแบ่งงานกันทำ ช่วยกันดูแล เป็นแผนกๆ เช่น ทำอาหาร ปลูกผัก เลี้ยงไก่ ซักผ้า และอื่นๆ ให้กับพี่น้องทุกคนที่อยู่ร่วมบ้านเดียวกัน บ้านพักแห่งนี้ก็ได้ “ Boystown” จึงเป็นเสมือนบ้านพัก ของเด็กชาย เพื่อเข้ามาเรียนหนังสือ ชั้นมัธยมต้นจนจบมัธยมศึกษาตอนปลาย ให้มีโรงเรียน ได้เรียน ให้มีที่นอน ให้มีข้าวกินทุกมื้อ ให้มีเสื้อผ้า และที่สำคัญ คือ “โอกาส” ที่พวกเขาจะใช้กำหนดชะตาชีวิตอนาคตของตัวเองได้ จากวันนั้น ถึงวันนี้ ยาวนานมาต่อเนื่อง 29 ปี สร้างคนดี ให้กับสังคม ที่เริ่มจากเด็กชายตัวน้อยจนเติบใหญ่