ทีมรหัสป่าและอาสาสมัครหน่วยกู้ภัยระดมกำลังร่วมกับเจ้าหน้าที่ฝ่ายปกครอง ตำรวจสภ.นาคู และชาวบ้านปูพรมออกค้นหาลุงวัย 51 ปี ชาวบ้านตำบลโนนนาจารย์ อำเภอนาคู จังหวัดกาฬสินธุ์ หลังเข้าไปเก็บของป่าเตรียมนำไปฝากลูกที่กรุงเทพฯแต่กลับผลัดหลงป่าหาทางออกไม่เจอ สุดท้ายเจอตัวช่วยกลับบ้านอย่างปลอดภัย
เมื่อวันที่ 6 เมษายน 2564 ผู้สื่อข่าวรายงานว่า นายเก่งกาจ บ้งกาวงศ์ นายกสมาคมเมตตาธรรมทิพยสถาน เต็กก่า จีโหงวเกาะ หัวหน้าทีมรหัสป่ากู้ภัยเมตตาธรรมกาฬสินธุ์ นำอาสาสมัครทีมรหัสป่ากู้ภัยเมตตาธรรม ร่วมกับกำลังเจ้าหน้าที่ตำรวจสภ.นาคู เจ้าหน้าที่ฝ่ายปกครองอำเภอนาคู หน่วยกู้ภัยอโสกสมเด็จ หน่วยกู้ภัยร่วมใจสมเด็จ หน่วยกู้ภัยทางหลวงกาฬสินธุ์จุดเขาวง ผู้นำชุมชน ชรบ.ชาวบ้านและจิตอาสาในพื้นที่ออกค้นหาตัวนายศิริโชติ ซุยแป อายุ 51 ปี อยู่บ้านเลขที่ 98 หมู่ที่ 2 บ้านนายอ ต.โนนนาจารย์ อ.นาคู จ.กาฬสินธุ์ หลังเข้าไปเก็บของป่าในพื้นที่ป่าภูเขียวน้อย เขตอุทยานแห่งชาติป่าภูพาน แล้วหลงป่าเมื่อช่วงเย็นวันที่ 5 เมษายน ที่ผ่านมา ซึ่งเจ้าหน้าที่ระดมกำลังค้นหาจนถึงเวลา 02.30 น.ทั้งใช้โดรนสแกนตรวจจับความร้อน และเดินเท้าแต่ก็ยังไม่พบตัว โดยมีนายพิรุณโรจน์ นาคดนตรี นายอำเภอนาคู จ.กาฬสินธุ์ และพ.ต.อ.สมชาย ภูกองชนะ ผกก.สภ.นาคู อำนวยการในการค้นหาและดูแลอย่างใกล้ชิด
กระทั่งช่วงเช้าเวลา 07.00 น.วันที่ 6 เมษายน 2564 เจ้าหน้าที่ได้ใช้โดรนบินสำรวจค้นหาอีกรอบ พร้อมทั้งบันทึกเสียงส่งสัญญาณ และแบ่งทีมออกเดินทางเข้าไปค้นหานายศิริโชติ ตามจุดที่คาดว่าจะพลัดหลงป่า ซึ่งการค้นหาเป็นไปด้วยความยากลำบาก เนื่องจากพื้นที่ป่ากว้าง หลายจุดเป็นโขดหินทางชัน 90 องศา และคาดว่าน่าจะหลงเข้าไปในพื้นที่ป่าภูเขา เขตภูเขียวน้อย และหลงไปถึงภูแฝก และภูพระธาตุลึกเข้าไปหลายกิโลเมตร กระทั่งช่วงสายเจ้าหน้าที่ได้ไปพบตัวนายศิริโชติ หลบพักอยู่ในกระท่อมกลางป่า สภาพอ่อนเพลียเล็กน้อย ไม่พบบาดแผล เจ้าหน้าที่จึงทำการตรวจร่างกาย พร้อมทั้งนำอาหาร และยาโรคประจำตัวเส้นเลือดในสมองตีบให้รับประทาน และปฐมพยาบาลเบื้องต้นก่อนพาตัวกลับมาที่เต้นท์อำนวยการและส่งตัวกลับบ้านอย่างปลอดภัย ซึ่งระหว่างที่พาตัวออกมาจากป่ายังมีอาสาสมัครหน่วยกู้ภัยได้รับบาดเจ็บเล็กน้อยที่ขา เนื่องจากเป็นตะคิวอีกด้วย จึงช่วยกันปฐมพยาบาลและพาตัวกลับออกมา
จากการสอบถามนายศิริโชติ ซุยแป อายุ 51 ปี กล่าวว่า ตนเองเข้ามาหาเก็บของป่า เพื่อทำอาหารในบริเวณพื้นที่ป่าแถบนี้เป็นประจำไม่เคยหลง โดยวันเกิดเหตุเมื่อวันที่ 5 เมษายน 2564 ก็ได้เข้ามาเก็บของป่า เช่นดอกกระเจียว ผักหวาน แมลงแคง อึ่งอ่าง และจักจั่นตั้งแต่ช่วงเช้า เพื่อที่จะเอาไปฝากลูกที่ทำงานอยู่กรุงเทพฯ แต่พอเดินไปเดินมาเข้าไปในป่าลึกเรื่อยๆ กลับมารู้ตัวอีกทีก็มืดค่ำ และหลงป่าหาทางออกไม่เจอแล้ว จึงพยายามเดินไปจนถึงกระท่อม และก่อไฟหลบอาศัยนอนพักค้างคืน เพื่อรอคนมาช่วยเหลือในตอนเช้า เพราะไม่กล้าเดินกลางคืนกลัวตกเขา ก่อนที่รุ่งเช้าจะเปิดเครื่องโทรศัพท์เดินหาจุดมีสัญญาณโทรหาเพื่อน กระทั่งต่อมาได้ยินเสียงโดรนและเสียงเจ้าหน้าที่เรียกจึงออกมาดู ซึ่งดีใจอย่างมากที่มีผู้มาตามหาจนเจอ และช่วยตนให้ปลอดภัย จึงขอขอบคุณเจ้าหน้าที่ทุกคนและเพื่อนบ้านที่ออกตามหาตนในครั้งนี้
