เมื่อวันที่ 20 เม.ย. 2566 ผู้สื่อข่าวรายงานว่า ที่บริเวณทุ่งนาริมห้วยจันทร์ บ้านหนองผือ ต.ห้วยจันทร์ อ.ขุนหาญ จ.ศรีสะเกษ นายประมวล แดงเลี่ยม กำนัน ต.ห้วยจันทร์ พร้อมด้วย นายสีใส มีวงษ์ ผู้ใหญ่บ้านหนองผือ และนายสรพงษ์ กันมิดา ผรส.ม.3ต.ห้วยจันทร์ ได้เดินทางไปตรวจสอบที่บริเวณดังกล่าว เนื่องจากได้รับแจ้งจาก นางสงบ สายจันทร อายุ 62 ปี ชาวบ้านหนองผือว่า ขณะที่กำลังมาเดินดูทุ่งนาของตนเองและหาเก็บของป่าด้วย ปรากฏว่าได้พบวัตถุคล้ายกับลูกระเบิด จึงได้แจ้งให้ผู้ใหญ่บ้านทราบเพื่อให้มาทำการตรวจสอบ เมื่อไปถึงที่เกิดเหตุพบว่า เป็นป่าละเมาะและพบลูกระเบิดจำนวน 1 ลูก ความยาวประมาณ 1 ฟุต วางอยู่ในกอหญ้าริมทางเดินในป่า จึงได้แจ้งให้เจ้าหน้าที่ตำรวจ สภ.ขุนหาญ และเจ้าหน้าที่ทหารซึ่งอยู่ใกล้ที่เกิดเหตุทราบโดยด่วน และได้ทำการกั้นรอบบริเวณเอาไว้เพื่อความปลอดภัย
ต่อมาเจ้าหน้าที่ ตร.ชุดเก็บกู้ทำลายวัตถุระเบิด ตร.ภ.จว.ศรีสะเกษ ได้เดินทางมาตรวจสอบวัตถุระเบิดดังกล่าว พบว่า เป็นลูกระเบิด PG 7 ซึ่งใช้ยิงกับเครื่องยิงจรวจอาร์พีจี สภาพของลูกระเบิดพร้อมระเบิดได้ตลอดเวลา ทำให้เจ้าหน้าที่ไม่สามารถที่จะเก็บกู้ได้ ดังนั้น เจ้าหน้าที่ชุดเก็บกู้ทำลายวัตถุระเบิด จึงได้ใช้วิธีทำลายลูกระเบิด PG 7 โดยการกั้นบริเวณไม่ให้มีคนเข้าไปใกล้ลูกระเบิดและดำเนินการทำลายลูกระเบิดทันทีเสียงดังสนั่นหวั่นไหวไปทั่วบริเวณ
นางสงบ สายจันทร อายุ 62 ปี ชาวบ้านหนองผือ ผู้พบลูกระเบิด เล่าด้วยอาการที่ยังไม่หายจากอาการตื่นเต้นว่า ขณะที่ตนมาดูนาของตนเอง พร้อมทั้งมาหาเก็บของป่าบริเวณริมห้วยจันทร์ติดที่นาของตนเองด้วยพบว่า ที่บริเวณพุ่มไม้มีวัตถุประหลาดวางอยู่ เมื่อเข้าไปดูใกล้ๆพบว่าเป็นลูกระเบิดที่เคยเห็นในทีวี ทำให้ตนตกใจมากเกรงว่าลูกระเบิดอาจจะระเบิดขึ้นมาได้ จึงได้รีบไปแจ้งให้ผู้ใหญ่บ้านทราบเพื่อให้แจ้งเจ้าหน้าที่ตำรวจ ทหารมาดำเนินการต่อไป