อำเภอดอนตาล จัดงานบุญสรงน้ำหลวงปู่ลือ ที่วัดป่านาทามวนาวาส ตำบลป่าไร่ อำเภอดอนตาล จังหวัดมุกดาหาร
วันที่ 17 มีนาคม 2567 นายชาคริต ชุมจันทร์ นายอำเภอดอนตาล พร้อมด้วย พ.ต.ท.ดร.จิตต์ ศรีโยหะ นายกองค์การบริหารส่วนจังหวัดมุกดาหาร สมาชิกสภาองค์การบริหารส่วนจังหวัดมุกดาหาร สารวัตรใหญ่ สภ.ป่าไร่ นายกองค์การบริหารส่วนตำบลป่าไร่ กำนันผู้ใหญ่บ้าน สมาชิกอบต. ผู้บริหารสถานศึกษา ผอ.รพสต. พี่น้องประชาชนฯ ร่วมงานบุญสรงน้ำอัฐิหลวงปู่ลือ สุขปุญโญ ” ปู่ลือ ผีย้าน ” ณ วัดป่านาทามวนาวาส ตำบลป่าไร่ อำเภอดอนตาล จังหวัดมุกดาหาร
หลวงปู่ลือ สุขปุญโญ เกิดที่บ้านป่าไร่ ตําบลดอนตาล อําเภอมุกดาหาร จังหวัดนครพนม (ในขณะนั้น) เมื่อวันที่ ๒๔ กันยายน พ.ศ.๒๔๔๒ ขึ้น ๑๐ ค่ํา เดือน ๑๐ ปีระกา มีพี่น้องด้วยกันทั้งหมด ๔ คน เป็นชาย ๑ คน หญิง ๓ คน ท่านเป็นคนที่ ๒ บิดาชื่อ นายจันทร์ ใจทัศน์ มารดาชื่อ นางพัน ใจทัศน์
หลวงปู่ลือ สุขปุญโญ หรือ “พระครูคัมภีร์ภาวนาจารย์” ได้สืบสายธรรมหลวงปู่เสาร์ กันตสีโล หลวงปู่มั่น ภูริทัตโต บูรพาจารย์พระป่า ท่านยังเป็นสหธรรมิกกับหลวงปู่สิม พุทธาจาโร หลวงปู่ชอบ ฐานสโม หลวงปู่ขาว อนาลโย พระอาจารย์จวน กุลเชฏโฐ พระอาจารย์ฝั้น อาจาโร และพระอาจารย์ชา สุภัทโท
มีเรื่องเล่าขานถึงอิทธิปาฏิหาริย์ของหลวงปู่ “พระลือ ผีบ่ย่าน” มิได้เป็นแค่เรื่องในตำนานเพราะชาวบ้านในจังหวัดมุกดาหารขนานนามให้ ว่ากันว่ามีวาจาสิทธิ์ พูดสิ่งใดก็มักจะเป็นเช่นนั้น เพราะประสบการณ์ที่ผ่านมาได้แสดงให้เห็นประจักษ์แก่สายตาในหมู่พระภิกษุสงฆ์และชาวบ้านหลวงปู่ท่านมีฌาณหยั่งรู้ อนาคตญาณ คือหยั่งรู้เรื่องราวในอนาคตและรับรู้ล่วงหน้า คือเมื่อครั้งเหตุเครื่องบินตกในพื้นที่จังหวัดปทุมธานี เมื่อประมาณ 30 ปีที่ผ่านมา ได้มีพระสายกรรมฐานมรณะภาพ เนื่องจากมารับกิจนิมนต์มาร่วมพิธีสำคัญที่วัดมหาธาตุ เขตบางเขน กรุงเทพฯ และได้มีเจ้าภาพมานิมนต์หลวงปู่มาร่วมงานดังกล่าว หลวงปู่ท่านไม่รับกิจนิมนต์นี้ เนื่องจากนิมิตเห็นไฟไหม้หางเครื่องบินลำดังกล่าวขณะบินอยู่บนท้องฟ้าก่อนจะถึงวันเดินทาง
หลวงปู่เล่าว่าพระอาจารย์ทั้ง 5 รูปที่มรณภาพครั้งนี้ ทุกท่านมีฌานหยั่งรู้ว่าเครื่องบินตกและดับขัณฑ์ แต่ทุกท่านได้ยินยอมให้เป็นไปตามวิบากกรรม ส่วนหลวงปู่ลือท่านยังมีภารกิจที่ต้องโปรดสัตว์และสืบสานพระพุทธศาสนายังไม่สำเร็จตามที่ท่านปวารณาไว้จึงไม่รับกิจนิมนต์ ที่สำคัญ หลวงปู่ท่านยังสามารถย่นระยะทางจากไกลให้ใกล้ได้ และไปถึงที่หมายก่อนผู้อื่นเป็นประจำ
เหรียญหลวงปู่ลือ รุ่นแรก พ.ศ. 2535 จัดสร้างฉลองพระอุโบสถ รูปทรงเสมา มีห่วง เนื้อทองแดงรมดำหลวงปู่ลือ ได้เล่าถึงเรื่องการปฏิบัติธรรม ขณะที่ท่านอยู่ที่ จังหวัดอุดรธานี มีเหตุการณ์มหัศจรรย์ ได้มีเทวดามาคอยปัดกวาดทำความสะอาดบนกุฏิเป็นประจำ เห็นไม้กวาด กำลังกวาดอยู่ไปมาแต่ไม่เห็นคนกวาด จึงเป็นเรื่องเล่าปากต่อปากมาถึงทุกวันนี้ ตอนนั้นมีโยมชื่อ ทิพย์ รู้เรื่องและอยู่ในเหตุการณ์ตลอด เพราะมาปฏิบัติธรรมอยู่ในขณะนั้น และรูปหล่อรุ่นแรกหลวงปู่ลือ สุขปุญโญ พ.ศ. 2537
หลวงปู่ลือ ท่านมีฌานหยั่งรู้อนาคต เมื่อครั้งมีทหารมานิมนต์ให้เข้าวัง ท่านไม่รับกิจนิมนต์ การไม่รับกิจนิมนต์ หลวงปู่เล่าให้ฟังว่า”เกิดนิมิตเห็นไฟไหม้เครื่องบิน เลยไม่ไป ทหารกลับไปต่อมาเกิดเครื่องบินตก มีอาจารย์สิงห์ทอง อาจารย์จวน อาจารย์วัน อาจารย์สุพัฒน์ หลวงปู่บุญมา และผู้ว่าราชการจังหวัดนครพนมขึ้นเครื่องไปด้วยกัน เครื่องบินตกเหลือแต่ผู้ว่าจังหวัดนครพนม เมื่อปี พ.ศ. 2523 หลวงปู่ท่าน ธุดงค์มาอยู่ที่ภูน้อย บ้านนาทาม
สมัยนั้นบ้านนาทามเป็นป่าดงดิบ หลวงปู่ท่านจำพรรษาอยู่รูปเดียว เกิดอาพาธด้วยไข้มาลาเรียถึง 7 ปี มีเทวดามารักษาจนหาย เมื่อหายแล้วก็ยังจำพรรษาอยู่ที่แห่งนี้ ก็ยังมีเทวดามาฟังเทศน์ ใส่บาตร ต่อมามีสหายมาไล่ไม่ให้อยู่เพราะพื้นที่เป็นเขตของผู้ก่อการร้าย ท่านเลยตอบว่า “ไม่ไปไหนจะอยู่ที่นี่” ถูกขู่ว่าไม่กลัวปืนหรือ หลวงปู่ตอบ “ไม่กลัว” ท่านจึงถูกยิงขู่ไป 3 ครั้ง ก็ยิงไม่ออก เมื่อไม่เป็นผลก็จากไป ต่อมาได้มีทหารปราบพวกสหาย พวกสหายที่มายิงหลวงปู่ก็ถูกปราบจนแตกหนีและยังเหลืออยู่บ้าง หลวงปู่จึงเรียกสหายที่เหลือเข้ามอบตัว เพราะอยู่ป่าอย่างไรก็สู้ทางการไม่ได้ เทศน์สั่งสอนหลายอย่างจนเข้ามอบตัวเสียแต่โดยดี หลวงปู่ท่านไปจำพรรษาที่วัดป่าคำอาฮวน ปลายปี พ.ศ. 2526 กลับมาอยู่บ้านนาทาม และได้สร้างเสนาสนะภายในวัดจนมีความเจริญรุ่งเรือง