วันนี้ ( 30 มี.ค.67) เมื่อเวลา 12.00น. ผู้สื่อข่าวได้พบกับ ชาวบ้านกำลังเดินแหย่ไข่มดแดง อยู่บริเวณข้างทาง จากบ้านราม มุ่งหน้าบ้านสวาย ( สะ-หวาย) ตำบลสำโรง อำเภอเมือง จังหวัดสุรินทร์ จึงได้ลงไปพูดคุยกับชาวบ้านคนดังกล่าว ชื่อว่าป้าแทด อายุ 61 ปี
ป้าแทดได้พาผู้สื่อข่าวเดินสำรวจหาดูรังมดแดง และแหย่ให้ดูพร้อมกับพูดกับผู้สื่อข่าวว่า “นี่แหละชีวิตบ้านนอกยังก็ไม่อดตาย” เพราะมีอาหารอยู่เต็มไปหมด ซึ่งชาวบ้านหลายคนในละแวกใกล้เคียง มักจะรวมกลุ่มกันเดินแหย่ไข่มดแดง และนำไปทำอาหาร ส่วนใหญ่แล้วมักไม่ค่อยได้ขาย เพราะของป่าเหล่านี้หายากมาก หากินได้ยาก ถ้าขายกิโลละ 400-500 บาท เลยทีเดียว
ป้าแทดยังบอกอีกว่า ช่วงเดือนมีนาคม – เดือนเมษายน มดแดงมักจะวางไข่ช่วงหน้าร้อน ทำให้ชาวบ้านส่วนใหญ่มักจะออกหาแหย่ไข่มดแดง บ้างก็นำไปขายตามตลาดนัด ในราคากิโลกรัมละ 400-500 บาท บ้างก็นำไปประกอบอาหาร วันนี้ตนออกมาเดินแหย่ไข่มดแดงและปกติจะเติมน้ำลงถัง เพื่อที่ไม่ให้มดแดงขึ้นถัง แต่ตนไม่ใส่เพราะ ถ้าคนออกหาเยอะๆรังหมดแดงจะลดจำนวน ตนจึงนำไปปล่อยตามต้นไม้คืนสู่ธรรมชาติ เพื่อให้มดแดงไปสร้างรังบนต้นไม้อีกครั้ง และจะเลือกเอาเฉพาะไข่ และแม่เป้งตัวใหญ่เท่านั้น
อย่างไรก็ตาม วิถีชาวบ้านที่นำเสนอ เป็นการหาอยู่หากินของคนอีสาน เพราะฉะนั้นแล้ว ดินแดนบ้านนอก ชาวบ้านขนานนามว่า “ดินแดนทองคำ” เนื่องจากอาหารมีเยอะมากทั้งตามฤดูกาล และนอกฤดูกาล และสามารถนำไปขายสร้างรายได้ ได้อีกทางอีกด้วย